ما نخستين نسلي نيستيم كه بايد در فصل گرما روزه بگيريم و هر قرن حداقل 3بار اين اتفاق رخ مي‌دهد. پس گذشتگان ما چگونه توانسته‌اند با وجود گرماي هوا اين عبادت را به جاي بياورند و آن را به ما انتقال دهند؟ مسلم است كه روزه‌گرفتن در هواي گرم ساده نيست. گرما، تشنگي را بيشتر مي‌كند و روزه‌دار بايد در مقابل اين ميل فطري به نوشيدن مقاومت كند. بخشي از معناي روزه به‌عنوان يك عبادت هم همين است كه اصول آن در هر شرايطي از سوي مؤمنان رعايت شود.
اگر بخواهيم به مشكلات زندگي جديد فكر كنيم به نتايج متناقضي مي‌رسيم. در 30يا 60سال قبل آلودگي هوا به اندازه امروز وجود نداشت ولي در مقابل به همان نسبت كه هواي شهر‌ها پر از دود و آلاينده شده، دستگاه‌هاي تهويه مطبوع هم ساخته شده‌اند و درون ساختمان‌ها را خنك كرده‌اند درحالي‌كه در گذشته اصلا چنين فناوري‌اي وجود نداشت و حداكثر مي‌شد به هواي خنك سايه‌بان‌ها و زيرزمين‌ها پناه برد.
اگر دقت كنيم، خواهيم ديد كه تغيير رژيم غذايي يك از مهم‌ترين دگرگوني‌هايي است كه در طول دهه‌ها در زندگي ما رخ داده است. به اين شكل كه به‌تدريج از مقدار مواد گياهي و لبنيات كاسته شده و در مقابل گوشت، چربي، شيريني و مواد شيميايي مصنوعي افزايش پيدا كرده‌اند.
عادت‌هاي غذايي ايرانيان به‌تدريج آنقدر تغيير كرده است كه ديگر به‌سختي مي‌توانيم مانند مردمي كه يك قرن قبل در همين كشور زندگي مي‌كردند سفره خود را بچينيم.
مواد غذايي كه پيشينيان ما مي‌خوردند خيلي بيشتر از امروز گياهي بود. نه به‌خاطر اينكه مرام گياهخواري داشتند يا اينكه مي‌خواستند طبيعت را حفظ كنند بلكه به اين دليل ساده كه گوشت زود فاسد مي‌شود.تقريباً هيچ امكاني براي نگهداري گوشت براي مدت طولاني وجود نداشت براي همين اين ماده را تازه و البته با فاصله زياد مصرف مي‌كردند. وقتي هم كه مي‌خواستند غذايي با گوشت آماده كنند آن را كاملا مي‌پختند.
از طرف ديگر قند سفيد به شكلي كه امروز نوشيدني‌ها را با آن شيرين مي‌كنيم در خيلي از نقاط اصلا در دسترس نبود و جاي آن را شيرين‌كننده‌هاي ديگر مثل ميوه‌هاي خشك پر مي‌‌كرد.
چربي‌هاي سرخ‌كردني و روغن‌هاي كه با مواد غذايي تركيب شده‌اند هم بخش ديگري از خوردني‌ها هستند كه امروزه بيش از پيش وارد رژيم غذايي شده است. علاوه بر اينها بايد به مواد شيميايي كه به‌عنوان ادويه و نگهدارنده به مواد فرآوري شده افزوده مي‌شود هم توجه كرد كه خود، ماجراي جداگانه‌اي است.
براي تحمل گرسنگي و بيشتر از آن تشنگي در روز‌هاي گرم سال تا حد مقدور مي‌شود به تغذيه سالم سنتي بازگشت. فقط يك نكته از مزاياي رژيم غذايي سنتي اين است كه ميزان كافي ميوه و سبزي باعث حفظ آب بدن مي‌شود و تحمل نياشاميدن آب در روز‌هاي گرم را ممكن مي‌كند.
اگر در روز‌هاي ديگر سال به اندازه كافي ميوه و سبزي نمي‌خوريم، اگر لبنيات را كنار گذاشته‌ايم، اگر آشاميدني‌هاي مصنوعي را به طبيعي ترجيح مي‌دهيم در‌ماه رمضان مي‌شود دوباره به سبك سالم غذا خوردن برگشت و ديد كه با اين كار، روزه‌گرفتن در گرماي هوا هم آسان‌تر مي‌شود.
نظر شما